متن آهنگ ۱۷۵ از علیرضا طلیسچی
یه ماهی داشت میخواست آزاد باشه میخواست دریا بره شاد باشه
میونشون یکم دوری فقط بود ولی دریا یکم بی معرفت بود
دنبال ماهی تا دریا رسیده اما دریا هم ازش قطع امیده
هرکی برگشته نشونیشو نداره یکی میگفت دیدتش بیقراره بیقراره
مادری که جز خدا راهی نداره احتیاجی به شناسایی نداره
چون قراره توی انتظار بمیره بایدم عشقشو اشتباه بگیره
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
بوشو حس میکنه تو همین حوالی گریه میکنه واسه یه تنگ خالی
میسپاره پیداش کنن میشینه هر جا خونشو میبره تا نزدیک دریا
بی هوا براش میخواد غذا بریزه هرکسی شبیهشه خیلی عزیزه
بس که تو دلش پر از غصه و درده درد زانوهاشو هیچوقت حس نکرده
مادری که جز خدا راهی نداره احتیاجی به شناسایی نداره
چون قراره توی انتظار بمیره بایدم عشقشو اشتباه بگیره
