متن آهنگ خاک تشنه از فریدون آسرایی
پایان کاروان رسولان بود
رویای حج آخر
نجوای وحی آمد
در گوش آفتاب به ناچار
آنک چراغ راه بیاویز
بر تارک بلند ترین نام
بر قامت شریف ترین یار
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
در خواب گرم صحرا
بیدار بود برکه باران
ناگه رسول صبح برآمد
بر تارک بلندترین جای
آهسته چون دمیدن خورشید
دستی به جام باده و
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
دستی به زلف یارش
مثل لاله های مجنون
مثل ریگای بیابون
مثل دلتنگی صحرا
مثل برکه مثل بارون
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
مثل ابرای مسافر
مثل جاده های خالی
مثل قطره های کوچیک
ته ظرفای سفالی
حتی آسمون تنها
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
چتر خورشیدشو وا کرد
تو رو با تموم غربت
با تموم دل صدا کرد
تا گذشتی از رو پله
تارسیدی به تماشا
تا شکفتی رو به خورشید
تا دمیدی رو به دریا
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
مثل لاله های مجنون
مثل ریگای بیابون
مثل دلتنگی صحرا
مثل برکه مثل بارون
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
مثل ابرای مسافر
مثل جاده های خالی
مثل قطره های کوچیک
ته ظرفای سفالی
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
حتی خاک تشنه اون روز
رو به آسمون دعا کرد
برا دیدن تو دنیا
گره چشماشو وا کرد
دلمون به هم رسید و
فرق اسمی عزلی شد
بعد بارونی که بارید
همه جا رنگ علی شد
